جایگاه عدالت‌طلبی در منابع هویت‌ساز سیاست‌ خارجی جمهوری اسلامی ایران

 یکی از هنجارهایی که نمود بارزی در رویکردهای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران دارد، هنجار "عدالت‌طلبی" است. این هنجار هویت جمهوری اسلامی را به‌عنوان یک کنش‌گر و واحد سیاسی عدالت‌گرا شکل داده است. این نوشتار، از منظر رهیافت سازه‌انگاری به نقش "هویت" در تکوین منافع و منطق کنش و به آزمون و تحلیل فرضیه‌های ذی‌ربط می‌پردازد. پیش از پرداختن به سئوال اصلی، به یک سئوال فرعی پاسخ داده می‌شود: منابع هویت‌ساز سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران کدامند؟ سپس در پی پاسخ‌گویی به سئوال اصلی هستیم که هنجار "عدالت‌طلبی" چه جایگاهی در منابع هویت‌ساز سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران دارد؟ فرضیه این مقاله برای سئوال فرعی آن است که منابع هویت‌ساز سیاست خارجی ایران شامل تاریخ ایران‌زمین، دین اسلام و مذهب تشیّع، جهان‌سوم‌گرایی، گفتمان انقلاب اسلامی و ژئوپلتیک ایران است. فرضیه این نوشتار در  پاسخ به سئوال اصلی نیز آن است که از رصد منابع هویت‌ساز سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران می‌توان دریافت که عدالت‌طلبی عمدتاً در کانون منابع هویتی قرار دارد و موجب بازتولید و تکوین متقابل منابع هویت‌ساز می‌شود.